* Potoczne rozumienie związane jest z pochodzeniem słowa architektura: architectura (łac.), zapożyczonego przez Rzymian z greckiego architekton - budowniczy.
* Według Witruwiusza (O architekturze ksiąg dziesięć) architektura polega na zachowaniu trzech zasad: trwałości (Firmitas), użyteczności (Utilitas) i piękna (Venustas).
* Według Le Corbusiera (Vers une architecture"). (...) Sześcian, stożek, kula, walec czy ostrosłup to wielkie formy podstawowe, które ujawniają się w świetle; ich obraz jest dla nas jasny i łatwy do zrozumienia, jednoznaczny. Dlatego są to piękne, najpiękniejsze kształty.
* Według Egona Eiermanna (Grosse Architekten): Architektura nie ma nic wspólnego ze sztuką, stanowi czysty proces rozumowania. Architektura powstaje dziś wedle uwarunkowań ekonomicznych, konstrukcyjnych i funkcjonalnych.
* W "Ilustrowanej encyklopedii dla wszystkich" termin architektura jest objaśniany jako sztuka projektowania i kształtowania budowli.[1]
* Niektórzy ze współczesnych neomodernistów (jak np. Vacchini, Snozzi, Galfetti) definiują architekturę, jako rzecz bezużyteczną, która pojawia się dopiero wtedy, gdy potrafimy przekroczyć granice banalnej użyteczności.
Architektura jako szeroko rozumiana dyscyplina zajmuje się:
* zagospodarowaniem przestrzennym kraju;
* planowaniem miast, osiedli, wsi;
* wznoszeniem budowli.
Do architektury zalicza się szereg dyscyplin:
* ruralistyka
* planowanie przestrzenne
* urbanistyka
* architektura wnętrz
* architektura krajobrazu |